Ο πήτερ παν στη χώρα του ποτέ

Ανοίγω Το Βήμα σήμερα, στο ένθετο για τις τέχνες και βλέπω το σκηνοθέτη της ταινίας wasted youth, ένα συμμαθητή μου από το σχολείο τον οποίο αναγνώρισα από το όνομα γιατί αυτό που είδα στη φωτογραφία είναι ένας μεγάλος άνθρωπος με άσπρους κροτάφους που κάθεται και ποζάρει σε μία φωτογραφια με αφορμή τη νέα του ταινία για το φαινόμενο της βίας των μεγαλουπόλεων εμπνευσμένος από τα γεγονότα του Δεκέμβρη του '08 και το θάνατο του γωστού 16χρονου. Ταυτίζομαι απόλυτα με το θέμα της ταινίας γιατί κι εγώ έχω παγωσει το χρόνο στα 16 και τώρα τις απόκριες θα πάρω πράσινο καλσόν, καπελάκι, ένα πράσινο φουστάκι με κρόσια, θα ντύσω την αδερφή μου τινκερμπέλ και θα σταθούμε επιτέλους στυλιστικά στο ύψος μας, στη χώρα του ποτέ, στην οποία νοικιάζω ένα τριάρι εδώ και ενάμιση χρόνο. Καμιά φορά θέλω να ακούω ωραίες μουσικές που δεν μου θυμίζουν τίποτα σε γλώσσες άγνωστες, να απομνημονεύω και να βγάζω περίεργους ήχους και να τραγουδάω δυνατά με πάθος τα ακατανόητα λόγια.http://www.youtube.com/watch?v=7lTHiObYX1o τα ταγιαμπόν ντάνιε ταγιαμπόν, αμπντού  μπου τζαμπάρ νιαρε μάλαι κάλα, χαουέ ετσικό ντάλο σισερο, μομού μου νιτα ντεγκαμντουλιγκά, μομού μου νιτα ντεγκαμγουόντα, γούλε, γούλε, γουλέ, γούλε, γούλε, γούλε, γούλε, γούλε, γούλε, γούλε, γούλε, γούλε ανεβασμένη με τα πράσινα σε ένα χειροποίητο ξύλινο βάθρο στο κέντρο μιας ερήμου με ένα μάυρο κοινό με παραδοσιακές φορεσιές να με αποθεώνει σ' αυτήν την άγνωστη γλώσσα που θα μιλάω κι εγώ μέχρι να έρθει κάποιος να μου εξηγήσει ότι τραγουδάω για το λιθοβολισμό μιας άπιστης, (να της σπάσουν το κεφάλι της πουτάνας, που πρόδωσε το σπίτι της και θάνατος στο μούλο που τρέχει να φύγει, που πας μούλε, μούλε, μούλε, μούλε, μούλε, μούλε, μούλε, μούλε).
ωχ μου φυγε πόντος.

Η στρακαστρούκα

Είχα φάει μια τσαντίλα τις τελευταίες μέρες που όποιο σταθμό άνοιγα στο ραδιόφωνο άκουγα αυτό το κομμάτι "είσαι η στρακαστρούκα στη ζωή μου" και το άλλαζα αμέσως και σκεφτόμουν καλά χαθήκαν οι ωραίοι ερωτικοί στίχοι "στρακαστρούκα" και βλακείες και κάποιος μου λέει κοιτώντας με σαν ούφο, "μα είναι η διαφήμιση του τζάμπο" (μα το ήξερα αυτό). Κάτι τέτοιες λέξεις, στρακαστρούκα, τούρμπο, σπορτέξ, ούφο, σάκα, μου αναβιώνουν τα έιτις (που λένε και στο χωριό μου) και μου θυμίζουν που ήμασταν μικρά και μας κυνηγούσε η μάνα μου με την ηλεκτρική σκούπα να μας ρουφήξει και μας στρίμωχνε στη γωνία κι εμείς γελούσαμε δαιμονισμένα και η σκούπα μας ρουφούσε τις μπλούζες και μετά περιμέναμε σαν μικρά χαρούμενα/χαζά κοράκια δίπλα στην ηλεκτρική κουζίνα να μας πετάξει στον αέρα τηγανητά μακαρόνια που τα καταβροχθίζαμε κρατσανίζοντάς τα λαίμαργα, κρώζωντας για να μας δώσει κι άλλο. Την αδερφή μου να γυρνάει κλαίγοντας από το σχολείο γιατί άνοιξε στο διάλειμμα το αλουμινόχαρτο με την πίτσα που είχε στη σάκα της, πέταξε την πίτσα και κράτησε το αλουμινόχαρτο, τις Παρασκευές που μας έφερνε ο πατέρας μου δύο άσπρες τομπλερόνε και τις έκρυβα και τις έτρωγα και τις δύο όσο η αδερφή μου πολύ χαρούμενη ζωγράφιζε στο πάτωμα, ευχαριστώντας το θεό για τη διαφορά ηλικίας που δεν ήξερε ακόμα να μετράει και έπαιρνε χαρά από παρόμοιες χαζές δραστηριότητες. Που μας έβαζε ο πατέρας μου και βλέπαμε ντοκυμαντέρ για τους ναρκομανείς με τα τρυπημένα χέρια και εμείς κοιτούσαμε αμίλητα με μάτια ανοιχτά σαν τα πιατάκια του καφέ παιδιά να μιλάνε αργά με άδεια βλέμματα - είμαι καθαρός δυο μήνες - και τη μάνα μου να λέει, μην πάρετε ΠΟΤΕ ναρκωτικά, ΠΟΤΕ, ΑΚΟΥΤΕ; (μα γιατί να τρυπάς με βελόνα μόνος σου το χέρι σου;;;), Τη  Ναβρατίλοβα τα καλοκαίρια να παίζει τη Γκράφ στο χώμα (τι θα πει πάει με γυναίκες; τι κάνουνε δηλαδη;), ταξίδια στο χωριό με υπόκρουση τη μία και μοναδική κασέτα που μας είχε γράψει η ξαδέρφη μου η Μαίρη με το Βασίλη Παπακωνσταντίνου να τραγουδάει "ασε με να κάνω λάθος" http://www.youtube.com/watch?v=pZz6lHLEJbs και όλοι μαζί στο τέλος χωρωδία, την ώρα που φτάναμε στη θάλασσα "καιτοαί-μα-κυ-λαγε-ζεστόοοοο", Θάντερκατς τα σάββατα, την αδερφή μου να κλαίει γοερά στη θέα του ΜΑΜ ΡΑ και ενός βαλσαμωμένου γερακιού που είχαμε στο σαλόνι, ("βλέπεις αυτό που φαίνεται ανάμεσα στο ράμφος του; κομμένο δάχτυλο μικρού παιδιού). Μετά, όταν της κοβόταν η ανάσα από το πολύ κλάμα, ερχόταν η μάνα μου και τη φυσούσε με άγχος για να μη σκάσει κι εγώ παρακολουθούσα με ιατρική στωικότητα τη σκήνή πιστεύοντας πραγματικά ότι κάποια φορά δεν θα την προλάβουν, θα σκάσει όντως και θα ξαναμείνω επιτέλους μοναχοπαίδι να ξαναζήσω τα χαμένα μου μεγαλεία και όλη αυτή τη συγκεντρωμένη λατρεία προς το πρόσωπό μου με το κάθε θέλημα μου να γίνεται πραγματικότητα, σαν μία πραγματική μικρή πριγκήπισα, έτσι όπως πραγματικά μου αξίζει. Μία φορά κανονίσαμε να κάνει την πεθαμένη στο κρεβάτι και εγώ πήγα στον πατέρα μου που έπαιζε τάβλι στο μπαλκόνι, τον τράβηξα απ' τη φανέλα και είπα χαρακτηριστικά "μπαμπά, μπαμπά, η δήμητρα πέθανε", η αδερφή μου, η οποία ομολογουμένως έχει μεγάλη καλλιτεχνική φλέβα, έκανε για λίγο τον ψόφιο κοριό και μετά άρχισε να γελάει κακαρίζοντας. Την ώρα που έτρωγα ένα ηχηρό χαστούκι σκέφτηκα με λύπη , δεν θα είναι ποτέ ξανά τίποτα το ίδιο.

Ανοίχτε τα τρελάδικα να βγούνε όλοι έξω

Έλεγε η Πίτσα Παπαδοπούλου, (στο δικό μου σύμπαν φωνή από μακριά να απαντάει "ανοιχτά είναι"). Χθες, με πήρε ένας φίλος τηλέφωνο από την ασφάλεια - όχι δεν δουλεύει εκεί- είχε κατέβει στην πορεία και τον λιανίσανε στο ξύλο στα σκαλιά της Βουλής κάτι αστυνομικοί, εκεί που τον βαρούσανε έρχεται ένας άλλος και λέει ρε παιδιά, τι τον βαράτε αυτόν; Σταματάνε για λίγο, σκέφτονται, θα μας χτυπούσε λέει ένας. Καλά κάντε του απλά προσαγωγή, (μην πάει και τζάμπα το ξύλο), και βρέθηκε ο Σωτηράκης στην ασφάλεια Τετάρτη βράδυ, με εμένα να μονολογώ όλη μέρα "πλήττω, πλήττω" μέχρι που με πήρε τηλέφωνο. Σήμερα το πρωί, συνάδελφος έχει ξεπεράσει τα όρια της απόλυτης υστερίας και κλαίει με μάυρο δάκρυ, χτυπάει το χέρι της στο τραπέζι και λέει "τέρμα! τέρμα!" προσπαθεί να ανοίξει το παράθυρο να πέσει, δεν τη σταματάει κανείς, όλοι ξέρουν ότι για λόγους άσφαλείας τα παράθυρα δεν ανοίγουν πάνω από 20 cm, από το άνοιγμα χωράει μόνο ένας μεγάλος ποντικός, ένα μικρό σκυλί, ένα διαμελισμένο πτώμα τέλος πάντων - δεν υπάρχει αξιοπρέπεια ούτε εκεί, άσε που ο HR manager είναι με μπαλονάκι στο νοσοκομείο, ποιός θά κάνει όλη αυτή τη χαρτούρα, θα πρέπει να περιμένουμε να τελειώσει η αναρρωτική (πέ-σε, πέ-σε) καπνίζω συνωμοτικα σε non smoking κτίριο, περιμένω δεξιά υποψήφια του ΔΣΑ παύλα μοντέλο να μου πεί το προγραμμά της για το Δικηγορικό Σύλλογο Αθηνών για να τη διαβεβαιώσω ότι θα την ψηφίσω,  νοιώθω μια μεγάλη λαχτάρα για ένα αυτόματο/ραπτομηχανή singer, να γαζώσω την ηλιθιότητα γιατί της έχει ξεφτίσει το στρίφωμα και για έναν πρωινό freddie mercury αναστημένο, ως άλλον ιησού, με τις γάζες να κρέμονται και το κενό βλέμμα του άλλου κόσμου, να λέει δυνατά ένα τραγούδι για μας τα ποιμνία του και για τη φουκαριάρα τη μάνα του. http://www.youtube.com/watch?v=2omuoO_hIbQ

The year of the rabbit

Όταν τα γραπτά μου θα δουν τη δημοσιότητα ως σενάρια και θα ξεσηκωθούν γνωστοί και φίλοι που τους ξεμπρόστιασα για μια χούφτα δολάρια θα πάρω τη βαλίτζα μου, θα βάλω μεξικάνικο καπέλο, παχύ μουστάκι και θα πάω στην αστραλία με την αδελφή της γκαμήλας να χαρώ τους καρπούς όλων αυτών των δημουργικών ετών. Θα έχω φροντίσει να λάβει η αδερφή μου τον πρωταγωνιστικό ρόλο σε όλα και ως γνήσια καλλιτέχνις θα αρνούμαι να δίνω συνεντέυξεις, να βγαίνω φωτογραφίες και κανείς δεν θα ξέρει ποια πραγματικά είμαι. Αντ' εμού και για λογαριασμό μου θα εμφανίζεται κίτρινο κουνέλι του υποκόσμου, το οποίο θα διαχειρίζεται την περιουσία που μου έχει απομείνει, θα δίνει στο λογιστή μου πληροφορίες για την περιοδική δήλωση ΦΠΑ και θα απαντάει στα τηλέφωνα μονολεκτικά, διαψευδοντας τις φήμες που το θέλουν να εμπλέκεται σε φυτείες οπιούχου παπαρούνας στο Αφγανιστάν. Θα αρνείται να εμφανιστεί στην τηλεόραση αν δεν του επιτρέπουν να καπνίσει και θα αρνείται πεισματικά να εκχωρήσει τηλεοπτικά δικαιώματα των σεναρίων σε κρατικό κανάλι αν δεν παραιτηθεί ο Ραγκούσης ως ένδειξη μετάνοιας για το νέο εργασιακό νόμο που στραγγαλίζει όλους τους συμβασιούχους σε όφελος των ανέργων. Ένα κορίτσι με μουστάκι στην άκρη μιας πισίνας θα ρουφάει σιγά σιγά το σινγκαπορ σλινγκ που την κέρασε ο μπάρμαν, θα μασουλάει carrots on a stick και θα γελάει χαιρέκακα. (κα κα κα)