Δάβασα τη συνέντευξη ενός γέρου ιάπωνα,΄"πώς σώθηκα από το τσουνάμι", ο οποίος είχε δει λέει τα σημάδια από νωρίς, την ακτογραμμή που υποχωρούσε (έχει αλλάξει λέει τόσο πολύ που πρέπει να χαρτογραφηθεί από την αρχή) και ένα άλλο σημάδι που είχε κάτι να κάνει με ζώο που δεν το χω εύχαιρο τώρα. Η συνέντευξη αυτή μου έφερε με τσουναμική δύναμη μία ανάμνηση, μία φαντασίωση και μία έμμονη ιδέα οι οποίες έχουν κατασκηνώσει στο κεφάλι μου από χθες με αποικιακές διαθέσεις. (η ακτογραμμή του μυαλού μου έχει αλλάξει τόσο πολύ που μπορεί να πρέπει να χαρτογραφηθεί από την αρχή - και αυτή)
1. ανάμνηση: ο μέγας κόπρος παύλα μακαρίτης σκύλος μας Ρούφος στο μεγάλο σεισμό της Αθήνας το σωτήριον έτος 1999, που όχι μόνο δεν πήρε μυρωδιά τα προσεισμικά κύματα αλλά ούτε και τα σεισμικά, σηκωτό τον έβγαλα τον κοπρίτη αφού πέρασε η πρώτη ζαλάδα. Μετά έκανε τον μοιραίο σε όλη τη γειτονιά που περνούσε έξω απ' την αυλόπορτα και τον ρωτούσε αν είναι καλά, ενώ εμένα με κοιτούσαν με ένα αυστηρό βλέμμα - είχα βγει με κάτι παλιοφόρμες, λογική συνέπεια να δίνω την εντύπωση της παραδουλεύτρας που λόγω σεισμού γλιτώνει την αγγαρεία αλλά όχι το μεροκάματο (η διασκεδαστική συνέχεια της ιστορίας με τη μάνα μου να επιστρέφει αλλόφρων με ταξί , με αλουμινόχαρτα από τις ανταύγειες ακόμα στο κεφάλι, το σκύλο να γρυλλίζει και τον ταξιτζή να κλαίει και να μας αγκαλίαζει, δυστυχώς δεν είναι της παρούσης)
2. φαντασιωση: είμαι ένα φτωχό πλην τίμιο γιαπωνεζάκι (αλλά όχι και τόσο άτυχο ώστε να μένω στη μεριά αυτή της χώρας που πρόκειται να χτυπηθεί από το τσουνάμι, αλλά στην ενδοχώρα). Η οικογενειά μου μπορεί να μην είχε λεφτά να με σπουδάσει αλλά γεμισε τη γιαπωνέζικη καρδιά μου με αγάπη και δεν ένοιωσα ποτέ να μου λείπει τίποτα. Τα βράδια με ένα κεράκι διάβαζα τα μαθηματά μου, με κίνητρό μου ένα κρυφό όνειρο: να μπω στο πανεπιστήμιο να σπουδάσω το μεγάλο μου γιαπωνέζικο πάθος, αυτό που μου αρέσει πιο πολύ απ' όλα, τη χαρτογραφία. Και ναι τα αποτελέσματα βγήκαν και πήρα τη γιαπωνέζικη υποτροφία και βγήκα μεγάλος και τρανός επιστήμονας, όλοι βαριούνται αυτήν την επιστήμη, ο κοσμος λέει όλος έχει χαρτογραφηθεί δεν έχει μείνει δουλειά για μας, εμένα δεν με πειράζει, εγώ αγαπώ ακόμα κι έτσι τη γιαπωνέζικη χαρτογραφία, μακάρι να μου δινόταν γιαπωνέζικε θεούλη μου μια μικρή ευκαιρία να δείξω το γιαπωνέζικο ταλέντο μου. (μικρή παύση - όπως στις ταινίες) ωχ. Τι κουνάει έτσι; (χαλί: snooz loop http://www.youtube.com/watch?v=qItds743-dQ)
3. έμμονη ιδέα: μόνο εγώ έχω καταλάβει, τι σημαίνει αυτός ο αέρας. Κανείς σας δεν έχει την παραμικρή υποψία. Γέμισα μία μικρή τσάντα με ασπιρίνες, νερό, κονσέρβες τόνου, μπάρες δημήτριακών, το i-pod, το τρίτο στεφάνι, δυο αλλαξιές εσώρουχα και μωρομάντηλα. Δεν μπορώ να πω τίποτε. Θα δημιουργηθεί πανικός. Ελπίζω μόνο το αρσενικό που θα σωθεί και θα κληθεί κι αυτό να συνεχίσει το εξαφανισμένο ανθρώπινο γένος, να μοιάζει λίγο με χολυγουντιανό ηθοποιό. Κατά προτίμηση μουσάτο, καλά δεν πειράζει τρίχες είναι θα μακρύνουν. Ούτως η άλλως δεν έχω πάρει μαζί μου ξυραφάκια. Έχω κάνει ριζική. (παράλληλο σύμπαν: επόμενο πλάνο: ζάκ γαλυφιανάκης εξομολογείται σε μια πέστροφα στο hudson river εν μέsω κατεστραμμένης Nέας Yόρκης, πως εκτός από πρόωρος εκσπερματιστής είναι και στείρος - κοντινό εγώ από πίσω κλαίω σιωπηλά - χαλί σινάτρα, and now the end is near etc http://www.youtube.com/watch?v=Aht9hcDFyVw&feature=related.
1. ανάμνηση: ο μέγας κόπρος παύλα μακαρίτης σκύλος μας Ρούφος στο μεγάλο σεισμό της Αθήνας το σωτήριον έτος 1999, που όχι μόνο δεν πήρε μυρωδιά τα προσεισμικά κύματα αλλά ούτε και τα σεισμικά, σηκωτό τον έβγαλα τον κοπρίτη αφού πέρασε η πρώτη ζαλάδα. Μετά έκανε τον μοιραίο σε όλη τη γειτονιά που περνούσε έξω απ' την αυλόπορτα και τον ρωτούσε αν είναι καλά, ενώ εμένα με κοιτούσαν με ένα αυστηρό βλέμμα - είχα βγει με κάτι παλιοφόρμες, λογική συνέπεια να δίνω την εντύπωση της παραδουλεύτρας που λόγω σεισμού γλιτώνει την αγγαρεία αλλά όχι το μεροκάματο (η διασκεδαστική συνέχεια της ιστορίας με τη μάνα μου να επιστρέφει αλλόφρων με ταξί , με αλουμινόχαρτα από τις ανταύγειες ακόμα στο κεφάλι, το σκύλο να γρυλλίζει και τον ταξιτζή να κλαίει και να μας αγκαλίαζει, δυστυχώς δεν είναι της παρούσης)
2. φαντασιωση: είμαι ένα φτωχό πλην τίμιο γιαπωνεζάκι (αλλά όχι και τόσο άτυχο ώστε να μένω στη μεριά αυτή της χώρας που πρόκειται να χτυπηθεί από το τσουνάμι, αλλά στην ενδοχώρα). Η οικογενειά μου μπορεί να μην είχε λεφτά να με σπουδάσει αλλά γεμισε τη γιαπωνέζικη καρδιά μου με αγάπη και δεν ένοιωσα ποτέ να μου λείπει τίποτα. Τα βράδια με ένα κεράκι διάβαζα τα μαθηματά μου, με κίνητρό μου ένα κρυφό όνειρο: να μπω στο πανεπιστήμιο να σπουδάσω το μεγάλο μου γιαπωνέζικο πάθος, αυτό που μου αρέσει πιο πολύ απ' όλα, τη χαρτογραφία. Και ναι τα αποτελέσματα βγήκαν και πήρα τη γιαπωνέζικη υποτροφία και βγήκα μεγάλος και τρανός επιστήμονας, όλοι βαριούνται αυτήν την επιστήμη, ο κοσμος λέει όλος έχει χαρτογραφηθεί δεν έχει μείνει δουλειά για μας, εμένα δεν με πειράζει, εγώ αγαπώ ακόμα κι έτσι τη γιαπωνέζικη χαρτογραφία, μακάρι να μου δινόταν γιαπωνέζικε θεούλη μου μια μικρή ευκαιρία να δείξω το γιαπωνέζικο ταλέντο μου. (μικρή παύση - όπως στις ταινίες) ωχ. Τι κουνάει έτσι; (χαλί: snooz loop http://www.youtube.com/watch?v=qItds743-dQ)
3. έμμονη ιδέα: μόνο εγώ έχω καταλάβει, τι σημαίνει αυτός ο αέρας. Κανείς σας δεν έχει την παραμικρή υποψία. Γέμισα μία μικρή τσάντα με ασπιρίνες, νερό, κονσέρβες τόνου, μπάρες δημήτριακών, το i-pod, το τρίτο στεφάνι, δυο αλλαξιές εσώρουχα και μωρομάντηλα. Δεν μπορώ να πω τίποτε. Θα δημιουργηθεί πανικός. Ελπίζω μόνο το αρσενικό που θα σωθεί και θα κληθεί κι αυτό να συνεχίσει το εξαφανισμένο ανθρώπινο γένος, να μοιάζει λίγο με χολυγουντιανό ηθοποιό. Κατά προτίμηση μουσάτο, καλά δεν πειράζει τρίχες είναι θα μακρύνουν. Ούτως η άλλως δεν έχω πάρει μαζί μου ξυραφάκια. Έχω κάνει ριζική. (παράλληλο σύμπαν: επόμενο πλάνο: ζάκ γαλυφιανάκης εξομολογείται σε μια πέστροφα στο hudson river εν μέsω κατεστραμμένης Nέας Yόρκης, πως εκτός από πρόωρος εκσπερματιστής είναι και στείρος - κοντινό εγώ από πίσω κλαίω σιωπηλά - χαλί σινάτρα, and now the end is near etc http://www.youtube.com/watch?v=Aht9hcDFyVw&feature=related.
Κάτι μυρίζει στον ορίζοντα... Κάτι καίγεται και δεν είναι κανείς να μου πει τι;
ΑπάντησηΔιαγραφήνομίζω το μυαλό μου (ή/και τα μπατζάκια σου, ο κώλος μας γενικώς, η στράτα μου, τα σαββατόβραδα, το λιμάνι, κάτι θαλασσί, η αγάπη που νοιώθω για σένα - δεν μου 'ρχονται άλλα.)
ΑπάντησηΔιαγραφή