Πέμπτη 4 Αυγούστου 2011

ρίαλ μπλαντ ιζ φορ σάκερς


Αυτό το καλοκαίρι αναδίνει μία μυρωδιά θανατίλας και φαρμακίλας. Ετοιμάζομαι όπως όλοι για διακοπές αλλά έχω ένα πολύ κακό προαίσθημα. Δεν ανησυχώ για τη δευτέρα παρουσία και το τέλος αυτού του κόσμου διότι διάγω βίον χριστιανικό και θα κάτσω δεξιά του Κυρίου όταν έλθει εκείνη η ώρα κάι όλοι εσείς θα με ζηλεύετε. Μιλάω για μια κατάρα γριάς που δεν ξέρω ποιός της έκανε τι αλλά έχει πέσει λίγο πάνω μου και στους δικούς μου ανθρώπους με αποτέλεσμα ό πατέρας μου να κουτσαίνει με τη μέση του, ο θείος μου ο αντώνης να οδηγείται στο θάνατο με αργό και σταθερό βήμα από φονικό λόξυγγα, η μάνα μου τα δικά της ως συνήθως, ένας άλλος μουδιάζουν τα χέρια του, ένας τρίτος είδε τη γραμματέα να σωριάζεται μπροστά του με εγκεφαλικό και να σκευρώνει σαν το σκουλήκι κι εγώ λίγο περίεργα τα βλέπω όλα αυτά και περιμένω το μεγάλο μπαμ που θα πέσει πάνω μου σαν γαλατικός ουρανός. Ακούω τα ντραμς να παίζουν ανησυχητικά προετοιμαστικά και φοβάμαι. Όχι για μένα αλλά για τους άλλους. Που θα μείνουν πίσω. Αχ τι ωραία. Καλό καλοκαίρι.

Παράλληλη ιστορία από ένα λευκό ριμπ φανελάκι που περιμένει διπλωμένο σε ράφι μαγαζιού στο κολωνάκι:
Πλήττω τόσο πολύ αυτές τις μέρες. Διπλώνομαι και αναδιπλώνομαι δίχως νόημα. Θέλω να ζήσω τη ζωή μου στο φούλ. Να ξεπουληθώ για δυό δεκάρες, να φορεθώ και να αγκαλιάσω δυό κοριτσίστικα στηθάκια, το ένα λίγο πιο μεγάλο από το άλλο, να τα νοιώσω να ιδρώνουν, να τσιτώνονται και να χοροπηδάνε στο ρυθμό της μουσικής, να αναπηδάνε από γάργαρο γέλιο να τρίβομαι πάνω σε αντρικό τισερτ. Κι εκεί που έχω χαλαρώσει να νοιώσω την ακινησία και να βαρύνω από αυτό το υγρό που εξαπλώνεται και με λεκιάζει. Μα τi θόρυβος είναι αυτός; Ένα ψαλίδι με κόβει στη μέση. φακ.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου