Σήμερα που είμαι τέρμα κρυωμένη και δεν βάζω αυτόν τον σατανά το dexarin για να να ξεβουλώσει η μύτη μου και ανοίγω το στόμα κάθε λίγο σαν το ψάρι για να μη σας στερήσω την ύπαρξή μου, μπορείτε να μη φορέσετε κολώνια, ούτε αποσμητικό, να κλάσετε σιωπηλά δίπλα μου, να ανάψετε πούρο, να βγάλετε ναφθαλίνες από τα κουτάκια τους και να αυτοκτονήσετε μασώντας τες, να ψιλοκόψετε ένα ολόκληρο σέλινο δίπλα σε μία μεγάλη μαρμίτα που βράζει αργά ένα γιγάντιο ψάρι, να σπάσετε μια καρύδα πάνω στο γραφείο μου και να πιείτε το ζουμί της, να μουλιάσετε ένα μικρό σκυλί μεσα σε μία μικρή λεκάνη με χλιαρό νερό και να το στεγνώσετε δίπλα μου με το πιστολάκι. Ναι, οποιος θέλει να κάνει όλα αυτά, σήμερα είναι η μέρα του. Την πρώτη μέρα που θα μυρίσω όμως, θα ψήσω έναν ελληνικό και θα είναι σαν να μην έγινε τίποτα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου