Σάι Μπάμπα (γειά σου και σένα μάστορα)

Μία φορά κι έναν καιρό είχα κάνει μία δουλειά με μία ζάμπλουτη, και ζάντρελλη ζώγράφο με πολύ φουντωτά μαλλιά που δεν ήξερε τι να κάνει τα λεφτά της. Αποφάσισε λοιπόν να αγοράσει τη θέση της στον παράδεισο δίνοντας μέρος από τα αμέτρητα λεφτά της σε μία αίρεση στις Ινδίες. Βρέθηκα στο σπίτι της λοιπόν για να κλείσουμε μια δουλειά, και κοιτούσα τις φωτογραφίες στον τοίχο. "Η κυρία Κατερίνα νέα;" ρωτάω τη βοηθό της. Οχι, μου γαυγίζει, ο Σάι Μπάμπα είναι. (μα ναι.. τι μου 'ρθε..)
Τόν θυμήθηκα σήμερα το πρωί γιατί μ' αυτές τις υγρασίες σηκώνομαι σαν μετά από rape pill και τα όνειρα που βλέπω είναι απ' αυτά τα όνειρα που συμβαίνουν όλα αυτά τα παράλογα κι εσύ το καταλαβαίνεις ότι δεν μπορεί, δεν είναι δυνατόν, αλλα αυτή είναι η πραγματικότητά σου εκείνη τη στιγμή και τη βιώνεις προσπαθόντας να βρεις μια λύση στον παραλογισμό και να τα βάλεις σε τάξη (εχθές ας πούμε ανατίναξα τους περισσότερους από τους πολλαπλούς εαυτούς μου σφίγγοντας τα πόδια μου μεταξύ τους και πατώντας ένα μικρό αόρατο κουμπί, αλλά κανά δύο ανδρείκελα μου ξέφυγαν.) Δεν ξέρω αν υπάρχουν αίθουσες αναμονής για τις ζοφερές εφιαλτικές περσόνες που δεν πρόλαβαν να κάνουν τη δουλειά τους σε μία νύχτα και περιμένουν υπομονετικά να έρθει το επόμενο βράδυ (όνομα; πολλαπλός εαυτός/ αυτό το βλέπω. όνομα λέω) αλλά φοβάμαι ότι κάποιος απ' αυτούς έχει κλειδί πασπαρτού και τους ανοίγει την ημέρα και βγαίνουν έξω και πάνε σε δουλειές, δημόσιες υπηρεσίες, στη Βουλή, στο Σύνταγμα, γράφουν σε blog για να ροκανίσουν το χρόνο, να έρθει το βράδυ και με ταλανίσουν πάλι.

http://www.myspace.com/snoozeloop/music/songs/protege-76427152

Υ.Γ Α! Αυτό που ήθελα να πω και το ξέχασα. Ο Σάι Μπάμπα πέθανε. Τον προηγούμενο μήνα. Φοβερό; (επιτέλους μόνοι)