Η αβάσταχτη ελαφρότητα του είναι

Με τη μετακόμιση χάθηκε το μικρό μου φωσφωριζέ κουνέλι που καπνίζει. Σκέφτομαι σε ποιόν υγρό λάκκο να βρίσκεται άραγε κι αν θα του λείπει η αφέντρα του, αυτή η αριστοκρατική κοκκινομάλλα καλλονή που έχει μεγάλη ζήτηση και γίνεται συζήτηση γύρω από τ' όνομά της. Τα βράδια που πέφτω για ύπνο θυμάμαι τη μάνα μου που έλεγε "μη γκρινιάζετε, να είστε ευχαριστημένες που έχετε ένα κεραμίδι πάνω από το κεφάλι σας, υπάρχουν παιδάκια που κοιμούνται στο δρόμο και τα θερίζει τ΄αγιάζι". Εκτός που η μάνα μου ήταν πάντα γλαφυρή στις περιγραφές και άσσος στην ενοχοποίηση ακόμα και των πιο αγνών συναισθημάτων, νομίζω ότι έχει τον ειδικό μαρκαδόρο που γράφει στο υποσεινήδητό μου ό,τι γουστάρει για να με στοιχειώνει και να με ελέγχει σαν προσωπικότητα (π.χ. βγείτε εσείς δεν πειράζει θα μείνω μέσα, ο πατέρας σας δεν είναι εδώ, αχ αυτή η ταινία που είδατε χθες καλή ήτανε, δεν έχω τρυπητό μακαρόνι για το παστίτσιο τα οποία σε οδηγούν σε dt  να μπεις στο αθηνόραμα να δεις που στο κέρατο την παίζει απόψε αυτή την ταινία, να της κλείσεις εισιτήρια μέσω ιντερνετ και να της πας και με το αμάξι σινεμά που την περιμένει η φίλη της αφού πρωτα κάνεις σταση στο Βασιλόπουλο για μίσκο).
Τα πράγματα έχουν αγριέψει γενικότερα, ο βενιζέλος κάθε δύο μέρες βγάζει και μία έκτακτη εισφορά, οι αλβανοί που έκαναν ομαδικές βιασμούς "δεν έμπαιναν καν στον κόπο να βάλουν κουκούλες" (τι θα πει αυτό; δηλαδή αν έβαζαν κουκούλες οκέι;) μου ήρθε κι ένα μπουγιουρντί από την εφορία, το κουνέλι άφαντο, απείλησα μία εφοριακό ότι θα της βάλω γκαζάκι και με ρώτησε γλυκά "γιατί θα μας βάλετε γκαζάκι, τι συμβαίνει;" όπως μιλάγαμε στον παππού μου που είχε πάθει εγκεφαλικό. Φοβάμαι μήπως τα χάσω τελείως από την άλλη σκέφτομαι τι είχες τι έχασες, ένα μυαλό που ότι του γράφουν με το μαρκαδόρο το σκέφτεται είκοσι χρόνια μετά, οι τρελοί είναι καλύτεροι στην τελική, χέστηκαν κιόλας, όπως λέει κι η γιαγιά του κώστα με το αλτσχάιμερ στην κόρη της "χαιρετίσματα στη μάνα σου" (θα δώσω).