Τετάρτη 16 Νοεμβρίου 2016

Ο Ομπάμα ή αλλιώς, το ξενάκι




Ο Ομπάμα ή αλλιώς, το ξενάκι 
(απόψε μαυρομάτα μου, σου χάρισα τα νιάτα μου)



Χτες την ώρα που ήταν ο Ομπάμα (ο Μπάρακ, ναι) στο Προεδρικό Μέγαρο και περίμενε να τον τραπεζώσουν ενώ εγώ ήμουν αραχτή στον καναπέ μου και συνομιλούσα με το αναμμένο τζάκι μου, χτύπησε εκνευρισμένα το τηλέφωνο. Ηταν η Λ. φουριόζα, ούτε γεια δεν πρόλαβα να πω, μου λεει καλά ο Ομπάμα πρέπει να χει βαρεθεί του θανάτου μ΄αυτούς εκεί, τί να πουν, δεν αφήνουν και τον Καμμένο να πάει από δίπλα που είναι λίγο μπόζο, να πει κανα καλαμπούρι να περάσει η ώρα. Πραγματικά, συνεχίζει, νοιώθω ότι οφείλω να πάω στο Μέγαρο να τον διασκεδάσω λίγο τον άνθρωπο, Είμαι σίγουρη ότι το βράδυ που θα μιλήσει με τη Μισέλ θα της πει: "Πωωω καλά βαρέθηκα ΤΟΣΟ ΠΟΛΥ σημερα.." και πού το σκέφτηκαν αυτό με την παιδική χορωδία να τραγουδάει Θεοδωράκη, δηλαδή πιο βαρετή δραστηριότητα δεν θα μπορούσαν να σκεφτούν; Κάτσε βρε παιδί μου, αντιλέγω, τι να κάνανε οι άνθρωποι; Φαντάζομαι, ότι όλα αυτά τα επίσημα δείπνα έιναι βαρετά λίγο, πολύ.. Το θέμα, μου απαντάει, είναι να πάρει μυρωδιά ο άνθρωπος του τί γίνεται πώς περνάμε, τι συμβαίνει, όχι τώρα εκεί με τους καρδινάλιους και τα δεκαοχτώ μαχαιροπήρουνα. Σκέφτηκα λοιπόν, να μου τον δίνανε το Μπάρακ για ένα σαββατοκύριακο να τον κατέβαζα κάτω στο χτήμα (ναι με ¨χ") στο χωριό να του κάναμε ένα τραπέζωμα από τα κλασικά, εκείνα του Δεκαπεντάυγουστου με το κατσικι στη σουβλα, τις πατατες τις τηγανητες της θείας της Νίτσας και τα τηγανόψωμα της θείας της Κικής, το θείο μου το Θανάση τον πρώην βουλευτή με το εγκεφαλικό και τη Θεία μου τη Γιαννούλα που έχει αφαιρέσει χειρουργικα ενάμισυ κιλο από κάθε βυζί γιατί η τιράντα του σουτιέν της στράβωνε την κλείδα. Θα πίναμε, θα τρώγαμε, θα τραγουδούσαμε όλοι μαζί την Παπαλάμπραινα -η μάνα μου με τα μάτια γυαλισμένα και το κεφάλι γερμένο πίσω και μετά θα του την έπεφτε ο πατέρας μου μεθυσμένα και παλαιοπασοκικά, όπως πριν από δέκα καλοκαίρια έκανε σε εκείνη τη δόλια την ιρλανδοαμερικάνα αρραβωνιαστικιά του Δημητράκη: "Πες του, άκου τι θα του πεις, πες του ΦΟΝΙΑΔΕΣ ΤΩΝ ΛΑΩΝ ΑΜΕΡΙΚΑΝΟΙ, του το πες; ΕΟΚ ΚΑΙ ΝΑΤΟ ΤΟ ΙΔΙΟ ΣΥΝΔΙ-ΚΑΤΟ, αυτό να του πεις". Θα βάζαμε μπρος και την κορόλα του θείου μου, θα ανάβαμε το ραδιόφωνο, θα πιάναμε δυο δημοτικά, θα χορεύαμε, θα κλαίγανε οι μεγάλοι αγκαλιασμένοι για την αδερφή του πατέρα μου που πέθανε μόνη της στα ξένα από καρκίνο και την επόμενη μέρα θα συνεχίζαμε σαν να μην έχει συμβεί τίποτα από όλα αυτά.*
https://www.youtube.com/watch?v=51jZ7wMHfpo

*Αφιερωμένο στον Κώστα, τον πιο πιστό απ' τους πιστούς. 

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου