Αντί πινακίου φακής

Η ζωή κάνει κύκλους, ναι, αλλά κάνει και τρίγωνα, τετράγωνα και ρόμβους. Βεβαίως. Το σχήμα που παίρνει καμιά φορά βέβαια αλλάζει μορφή από τη γωνία που το κοιτάς. Από ψηλά συνήθως φαίνεται στρογγυλό. Δηλαδή κάπως έτσι: εσύ μένεις στο πεζούλι και κρατάς ένα σπάγγο τυλιγμένο και καθώς κρατάς το κουβάρι στα χέρια σου, εγώ παίρνω την άκρη του σπάγγου και πάω μακριά πολύ μακριά μέχρι εκεί που φτάνει το σκοινί να τεντώσει, μόλις τεντώσει ξεκινάω τη βόλτα και πάω, πάω, πάω κρατώντας το σπάγγο στα χέρια μου και μετά από πολύ καιρό κάποια στιγμή ξαναφτάνω απέναντί σου στο πεζουλάκι. Εσύ τώρα όλη αυτή την ώρα που εγώ έκανα τη βόλτα μου με το σπάγγο στο χέρι μπορείς να μασουλήσεις σπόρια καθώς με περιμένεις, να παρατηρήσεις τις γάτες που γλείφονται ή να δέσεις την άκρη του σπάγγου στο κάγκελο, να πας να κάνεις τις δουλειές σου και να ξαναγυρίσεις να δεις, επέστρεψα ή όχι; Καμιά φορά συμβαίνει, εμένα μου χει τύχει ας πούμε, να επιστρέψω και να μη βρω κανέναν να με περιμένει. Τότε, κάνω ακόμα ένα κύκλο. Αυτό εννοούν λοιπόν.  Οι άνθρωποι βρίσκονται και ξαναβρίσκονται αλλά πάντα αλλαγμένοι. Τώρα για τα τρίγωνα και τα τετράγωνα είναι μια άλλη πικρή ιστορία. Είναι μερικοί που έχουν ας πούμε τη μάνα τους πάντα εκεί παραδίπλα να ξεδιαλέγει τις φακές μη βρει καμια πετρούλα, εκεί το σχήμα χαλάει, δεν είναι στρογγυλό, δεν γίνεται να είναι στρογγυλό γιατί είναι αυτή η μάνα εκεί με το πιάτο με τις φακές και μπλέκεται ο σπάγγος κουβάρι στα πόδια της και μπερδεύονται όλα και μπορεί να περάσει ο άλλος από μπροστά σου και να μην τον καταλάβεις γιατί το σχήμα είναι μπερδεμένο και δεν βλέπεις, (δεν μπορείς να δείς!) ότι ο σπάγγος που κρατάει αυτός που περνάει είναι από το δικό σου κουβάρι! Πολύ μπερδεμένο σου λέω. Εκεί βέβαια μπορείς να πεις –ευγενικά πάντα – στη μάνα. «Μητέρα, μήπως να ξεκουραζόσουν λίγο, από το πρωί με τη φακή, έχεις βγάλει τα μάτια σου, περιμένω κι ένα φίλο από ώρα σε ώρα, μη σε ενοχλήσουμε φοβάμαι άμα έλθει και πιάσουμε να τα πούμε». Αυτή τότε μπορεί να σηκωθεί φουρκισμένη και να σου αδειάσει τη γωνιά  μουρμουρίζοντας κοινοτυπίες τύπου «ο,τι βρέξει ας κατεβάσει» ή κάτι αντίστοιχα ακαταλαβίστικό και αόριστο.