Ανοίχτε τα τρελάδικα να βγούνε όλοι έξω

Έλεγε η Πίτσα Παπαδοπούλου, (στο δικό μου σύμπαν φωνή από μακριά να απαντάει "ανοιχτά είναι"). Χθες, με πήρε ένας φίλος τηλέφωνο από την ασφάλεια - όχι δεν δουλεύει εκεί- είχε κατέβει στην πορεία και τον λιανίσανε στο ξύλο στα σκαλιά της Βουλής κάτι αστυνομικοί, εκεί που τον βαρούσανε έρχεται ένας άλλος και λέει ρε παιδιά, τι τον βαράτε αυτόν; Σταματάνε για λίγο, σκέφτονται, θα μας χτυπούσε λέει ένας. Καλά κάντε του απλά προσαγωγή, (μην πάει και τζάμπα το ξύλο), και βρέθηκε ο Σωτηράκης στην ασφάλεια Τετάρτη βράδυ, με εμένα να μονολογώ όλη μέρα "πλήττω, πλήττω" μέχρι που με πήρε τηλέφωνο. Σήμερα το πρωί, συνάδελφος έχει ξεπεράσει τα όρια της απόλυτης υστερίας και κλαίει με μάυρο δάκρυ, χτυπάει το χέρι της στο τραπέζι και λέει "τέρμα! τέρμα!" προσπαθεί να ανοίξει το παράθυρο να πέσει, δεν τη σταματάει κανείς, όλοι ξέρουν ότι για λόγους άσφαλείας τα παράθυρα δεν ανοίγουν πάνω από 20 cm, από το άνοιγμα χωράει μόνο ένας μεγάλος ποντικός, ένα μικρό σκυλί, ένα διαμελισμένο πτώμα τέλος πάντων - δεν υπάρχει αξιοπρέπεια ούτε εκεί, άσε που ο HR manager είναι με μπαλονάκι στο νοσοκομείο, ποιός θά κάνει όλη αυτή τη χαρτούρα, θα πρέπει να περιμένουμε να τελειώσει η αναρρωτική (πέ-σε, πέ-σε) καπνίζω συνωμοτικα σε non smoking κτίριο, περιμένω δεξιά υποψήφια του ΔΣΑ παύλα μοντέλο να μου πεί το προγραμμά της για το Δικηγορικό Σύλλογο Αθηνών για να τη διαβεβαιώσω ότι θα την ψηφίσω,  νοιώθω μια μεγάλη λαχτάρα για ένα αυτόματο/ραπτομηχανή singer, να γαζώσω την ηλιθιότητα γιατί της έχει ξεφτίσει το στρίφωμα και για έναν πρωινό freddie mercury αναστημένο, ως άλλον ιησού, με τις γάζες να κρέμονται και το κενό βλέμμα του άλλου κόσμου, να λέει δυνατά ένα τραγούδι για μας τα ποιμνία του και για τη φουκαριάρα τη μάνα του. http://www.youtube.com/watch?v=2omuoO_hIbQ