τι κοιτάτε;

Εννοείται ότι πνίγομαι στη δουλειά και γι αυτόν ακριβώς το λόγο είμαι εδώ και σας γράφω μικροί μου φίλοι. Τι να τον κάνω τον ελέυθερο χρόνο στο σπίτι όταν μπορώ με καρδιοχτύπι να πληκτρολογώ γρήγορα κλέβοντας χρόνο από τα πολύ σημαντικά πράγματα της ημέρας. Σήμερα θέλω να φλυαρήσω, να πω ότι από την Τρίτη το βράδυ ακούω ασταμάτητα το δατ λουκ γιου γκιβ δατ γκάι του κυρίου Ι που να σας λέω, δείτε μόνοι σας (http://www.youtube.com/watch?v=NQwsiIlIfH8&ob=av2e). Έχω δύο dvd εδώ και δέκα μέρες, το κάστρο του μιγιαζάκι και κάτι μικρού μήκους της pixar, δεν τα χω δει, δεν τα πάω και στο video club να τα γυρίσω, μου στέλνουν απειλητικά μηνύματα να τα επιστρέψω, εγώ δεν πάω, το μαγαζί είναι δύπλα στο σπίτι, δεν μπορώ να καταλάβω τι μου συμβαίνει, θα πρέπει να πιάσω δεύτερη δουλειά για να τα πληρώσω, άσε που τέλος του μήνα μετακομίζω, μήπως να ρίξω κανόνι; Μια φορά, όταν ήμουνα μικρή (δεν πάνε πολλά χρόνια. μικρή παύση) είχαμε πάει στο φούρνο με τον μπαμπά μου και στο ύψος του κεφαλιού μου τότε ήταν κάτι καραμέλες σε ασημόχαρτο, καθώς ο άνθρωπος που ευθύνεται κατά το ήμισυ για την ύπαρξή μου αγόραζε μισό κιλό τίμιο ψωμί, εγώ πήρα την καραμέλα, την ξεδίπλωσα και την έβαλα όλη στο μικρό μου στόμα  και άρχισα να την πιπιλάω (η χαρά του παιδεραστή). Αφού ολοκληρώθηκε η ανταλλαγή, πολύ χαρούμενη γιατί ο μπαμπάς είχε δώσει ένα χαρτονόμισμα και πήρε πίσω μισό κιλό ψωμί, πολλά χρωματιστά χαρτονομίσματα και εκατομμυυυυυρια ψιλά (μπαμπά εδώ νά 'ρχεσαι να δουλεύεις να μην πηγαίνεις στο καθαριστήριο κάθε μέρα - δικαστήριο - καθαριστήριο - δικαστήριο - δικαστήριο) γυρνάει με κοιτάει, εγώ πολύ χαρούμενη (βόλτα με τον τότε έρωτα της ζωής μου, καραμέλα, λεφτά, ψωμί που μυρίζει)

τι είναι αυτό που έχεις στο στόμα σου;
...
είπα τι είναι αυτό που έχεις στο στόμα σου;
.... (η αλήθεια είναι ότι δεν μπορούσα να μιλήσω, η καραμέλα είχε ακινητοποιήσει τη γλώσσα)
την πλήρωσες την καραμέλα;
... (μα με τι να την πληρώσω; εγώ είμαι παιδί. δεν δουλεύω στο καθαριστδικαστήριο)
φτύστην (απλώνει τη χερούκλα του) και πάμε μέσα να πεις στην κυρία ότι την έκλεψες και ζητάς συγγνώμη

Η συνέχεια φίλοι μου είναι πολύ ταπεινωτική για να την παραθέσω, το πλήρωμα του χρόνου ήρθε, δουλεύω κι εγώ δυστυχώς στο δικαστήριο αλλά μπορώ και κάνω τις μικρές μου επαναστάσεις (ναι κυκλοφορώ 10 μέρες με τα DVD στην τσάντα, περνάω απ' εξω και δεν σταματάω να τα γυρίσω)

Γούστο μου, καπέλο μου και καουμποϋλίκι μου.