Για γέλια (;)

Έφερε ένας φίλος το πεντάμορφο καινούριο αμόρε του, τη γνωρίσαμε, πολύ χαριτωμένη μια λίγο αποστασιοποιημένη, γοητευτική πιτσιρίκα και μπούρου μπούρου μανταλάκια. Εγώ που μέχρι πρότινως είχα δυνατό κληρονομικό χάρισμά στα γκομένικά όλων και έβλεπα αποκρυσταλλωμένα συναισθήματα, υποσυνείδητα βλέμματα, λόγια που δε λέγονταν (ο ντιτζέι την πέφτει στη γκαρσόνα/ ποιά είναι λεσβία; αυτή; δεν νομίζω -αυτάρεσκο χλευαστικό γέλιο/ αυτοί οι δύο είναι κολλητοί; μμμμμ) κατατροπώθηκα πριν από κανά δυο μήνες απο εξέλιξη οδοστρωτήρα σε σχέση που είχα προβλέψει πως θα μας ταϊσει κουφέτα, η οποία όχι απλά έληξε, αλλά δεν άνοιξε και μύτη. Προσπαθούσα να ανασύρω το ρημαγμένο μου ταλέντο να διαβλέψω τι θα γίνει με την καινούρια αποστασιοποιημένη πιτσιρίκα. Τίποτα. Ξεκινάω κάπως διπλωματικά "φαίνεται πολύ συμπαθής" " και είναι πραγματικά όμορφη" και σκάει στη μούρη μου η εξής αποστομωτική απάντηση. "εγώ χέστηκα γι αυτά που μου λες. εμένα με νοιάζει αν με γουστάρει"
Πολύ λογικό. Την αγαπάει..

Υ.Γ. Για γέλια, θα έλεγε ο Ρολάν Μπαρτ στα Αποσπασματα του ερωτικού λόγου:"Σαν περάσει ή πρώτη ομολογία, "σ' αγαπώ" δε θα πει πια τίποτε. Είναι, απλώς, μια επανάληψη του παλαιού μηνύματος (που ίσως μάλιστα να μη διοχετεύτηκε μέσα από τις λέξεις αυτές), πού γίνεται μ' έναν τρόπο αινιγματικό γιατί φαντάζει τόσο κενός! Επαναλαμβάνω το μήνυμα ασχέτως καταλληλότητας των συνθηκών. Έτσι, το μήνυμα βγαίνει από την κοίτη της γλώσσας, εκτροχιάζεται, και τραβάει πού; Δε θα μπορούσα να αναλύσω την έκφραση αυτή και να μη γελάσω. Πώς!"
http://www.translatum.gr/books/lover-barthes.htm