Δευτέρα 14 Μαρτίου 2011

Λόλα, φάε ένα βάτραχο

Πότε έιναι πιο καθαρό το σπίτι από ποτέ, όλα στη θέση τους, τα ντουλαπια φτιαγμένα, τα ρούχα διπλωμένα, μέχρι και τα συρτάρια δεν έχουν φακές χυμένες και το γραφείο πεταμένες εφημερίδες; Όταν έχεις πάρει δουλειά για το σπίτι. Ναι. Τότε. Τότε κάνεις και τα πατζούρια καμιά φορά. Τη δουλειά ποτέ. Όλα μυρίζουν απορρυπαντικό, εσύ τρέχεις σαν τρελαμένη πάνω κάτω λες και περιμένεις βεγγέρα με δέκα νοματαίους και αυτή η μιασμένη τσάντα κάθεται ολόμαυρη, βαρειά και φουσκωμένη από τους φακέλους που κουβαλάει κάτω από το γραφείο και σου λέει στωικά, "κακό του κεφαλιού σου αν θες τη Δευτέρα να με ξανακουβαλήσεις έτσι γραφείο χωρίς νά έχεις κάνει τίποτα". "Μα κάνω όλες αυτές τις δουλειές". Άλλωστε ο καλύτερος τρόπος να πεις ψέμματα είναι να πείσεις πρώτα τον εαυτό σου. Ακόμα κι αν τα ψέματα απευθύνονται σε σένα τον ίδιο. Ο Θεός να ευλογεί τις πολλαπλές προσωπικότητες που σε βοηθούν να αποστασιοποιείσαι, να ψεύδεσαι, να πείθεσαι και να μην τρως τελικά για πρωινό εκείνον τον πράσινο φάκελο που γράφει στην κοιλιά του ΕΙΡΗΝΟΔΙΚΕΙΟ ΑΘΗΝΩΝ, 17-3-2011 και σε κοιτάζει κοάζοντας. Άλλωστε μπορείς να συνεχίσεις τη σθεναρή αντίσταση και τη Δευτέρα. Να τον ξανακουβαλήσεις στη δουλειά, να φτιάξεις καφέ, να πληρώσεις δύο λογαριασμούς που λήγουν σε δέκα μέρες και να ταίσεις ένα βάτραχο σε ένα καπνιστό κουνέλι χωρίς να τον ζεστάνεις. Γιατί ο βάτραχος είναι ενα πιάτο που τρώγεται κρύο.

1 σχόλιο: