Κυριακή 27 Μαρτίου 2011

why is life worth living?

"Αχ κοίτα το φεγγάρι!" είπε η φίλη μου η Νέλλη (το κουνέλι) καθώς κατηφόρίζαμε από Πυλαία προς το κέντρο της Θεσσαλονίκης. Την ώρα που σκεφτόμουν ταυτόχρονα πόσο κίτρινο είναι/καλά την προηγούμενη βδομάδα δεν είχαμε πάλι πανσέληνο, ο απηυδυσμένος φίλος που μας συνόδευε είπε διεκπεραιωτικά και κουρασμένα "λάμπα είναι". Μια όμορφη κίτρινη στρογγυλή λάμπα στην ακρη μια πολυκατοικίας. Τα πράγματα υπάρχουν επειδή τα βλέπουμε ή νομίζουμε ότι τα βλέπουμε. Σώθηκα από πολύωρες ματαιωμένες διηγήσεις περί σπανίου φαινομένου διπλής πανσελήνου, ορατού μόνο από συγκεκριμένη γειτονιά της Θεσσαλονίκης.Θέλω να συντηρώ αυτό το περιεργο δικό μου σύμπαν που αποτελείται από εικόνες που υπάρχουν στο μυαλό μου χωρίς να ξεχωρίζω πια αν όντως συνέβησαν ή αν τις έχω εφευρει και έχουν αποκτήσει σάρκα και οστά από τις επανειλημμένες διηγήσεις μου: την κοκκινοσκουφιτσα να καπνίζει ένα τσιγάρο που της άναψε ο κακός λύκος στα παρασκήνια ενός παιδικού θεάτρου στην Πανεπιστημίου, ένα νεροπότηρο γεμάτο ουίσκυ δίπλα σε έναν αναμένο μπάφο σε ένα δικηγορικό γραφείο στη Βασιλίσης Σοφίας ανημερα Κωνσταντίνου και Ελένης λίγο μετά τους Ολυμπιακούς της Αθήνας, το Μίκυ Θεοδωράκη να διακόπτει τηλεοπτική συνέντευξη γιατί ξεκινούσε η Λάμψη, στο κρατικό κανάλι, το Θανάση Παπαγεωργίου να κοιτάει την πρησμένη μου γάμπα από τσίμπημα σφήκας και να μου λέει ένα δάκρυ κυλάει από το αριστερό σου μάτι, στην Επίδαυρο κάπου στο τέλος των '80s, μια εξελιγμένη σκεπτόμενη μαύρη αράχνη που έβγαινε από το μπάνιο μονο όταν ήμουν μόνη μου στο σπίτι, το Γεράσιμο Ανδρεάτο να τραγουδάει το Γκρεμό του Χατζιδάκη στην κοπέλα του σε ένα υπογειο γκαράζ στην Αμερικής, το τρίτο πρόγραμμα να παίζει το Μια Κυριακή του Μπιθικώτση τη μέρα που σκοτώθηκαν τα παιδιά με το πούλμαν στο Μαλλιακό, ένα απολαυστικό κατούρημα μπροστά στο ΚΑΤ το απόγευμα που πήρα πτυχίο μετά από 20 καραφάκια ούζο στον Καπετάν Μιχάλη, την ογδοντάχρονη σπιτονοικοκυρά μου να παραπονιέται που κάνει σεξ μία φορά την εβδομάδα και τη μεγάλη της απόφαση να ταϊσει το δύσμοιρο σύζυγο με μπλε χαπάκια. Και η πίεσή του κυρά Μαρία; Αν είναι να τελειώσει ως άντρας, ας τελειώσει γενικώς. Αυτά είναι.
http://www.youtube.com/watch?v=h5owXCZ0CDg&feature=BF&list=PLC4019256E69B2D38&index=51

2 σχόλια:

  1. Η ουζοποσία στον Καπετάν Μιχάλη με την λήψη του πτυχίου σου, είχε μια επίπτωση και σ'εμένα: ξύπνησα μετά από δυο μέρες χωρίς να θυμάμαι τίποτε. Υποψιάζομαι ότι έλαχα θύμα απαγωγής από εξωγήινους... Έκτοτε η συμπεριφορά μου άλλαξε ελαφρά!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Φαντασία μου πλανεύτρα είσαι η πιο μεγάλη κλέφτρα..

    ΑπάντησηΔιαγραφή